Korte geschiedenis van de Benelux
Op het Congres van Wenen in 1815 werd de Europese kaart hertekend volgens de machtsverhoudingen van het Ancien Régime. Het toen opgerichte Koninkrijk der Nederlanden omvatte, naast Nederland en België, ook het huidige Groothertogdom Luxemburg.
Koning Willem I wilde een synergie tot stand brengen tussen het noorden, een handels- en koloniale macht, en het Zuiden, met een belangrijk landbouw- en nijverheidspotentieel. De vrijheidsgeest uitte zich in het zuiden echter in de opstand van 1830. België scheidde zich af van Nederland, terwijl Luxemburg werd opgesplitst in het huidige Groothertogdom en de Belgische provincie Luxemburg.
In 1922 werd de Belgisch-Luxemburgse Economische Unie opgericht.
In 1948 trad de Douane-unie tussen Nederland, België en Luxemburg in werking. De drie landen maakten het onderlinge handelsverkeer vrij van douanerechten en pasten tegenover derde landen een uniform tarief toe.
Het Verdrag tot instelling van de Benelux Economische Unie werd ondertekend in 1958 en trad in werking in 1960. Sindsdien werken de 3 landen samen aan de voltooiing van de interne markt, de versterking van de grensoverschrijdende samenwerking en de integratie in de Europese Unie.
Het Beneluxverdrag van 17 juni 2008 bevestigt dit streven en werd voor onbepaalde tijd gesloten.